ჩემი კორპუსის მიმდებარე ტერიტორიაზე ჯერ კიდევ არ გამქრალა გორიალას სისხლის კვალი და ალბათ კიდევ კარგა ხანი არ გაქრება, დამნაშავე და მწამებელი კი არც ვიცი ვინაა, ალბათ დღეს დილასაც ძალიან მშვიდად და მხნედ ჩააბიჯა გორიალას სისხლში ფეხი და ისე გაიარა გზა. ალბათ საღამოსაც ასე ჩააბიჯებს კიდევ და არც მაშინ შეაწუხებს ცოტა სინდისი მაინც.
გუშინ დილას ძალიან წვიმდა, დილას 8 საათზე გამეღვიძა და მივხვდი გარეთ გასვლას, გეკას და გორიალას გასეირნებას აზრი არ ჰქონდა. 9ს რომ წუთები ეკლდა უკვე გადაღებული ჰქონდა წვიმას, დავიწყე მზადება ეზოში ჩასასვლელად, საჭმელს ვუმზადებდი ორივეს, რომ საშინელი ყეფა გავიგე გორიალასი, შემდეგ ძაღლის კივილი,ტირილი, ვიღაც კაცის ხმა და უცბად ყველაფერი მიჩუმდა, დედაჩემი მაშინვე ფანჯარას ეცა და თვალი მოჰკრა კაცს რომელიც მთელი სიჩქარით გარბოდა, სხვა ახლო–მახლო სულიერი არავინ ჭაჭანებდა. ეგრევე ჩავვარდი ეზოში არც ძაღლი იყო და არც ვინმე ადამიანი. გეკას ვოლიერთან მივედი გარაჟის კარი გამოვაღე და მივხვდი, რომ საქმე ძალიან ცუდად იყო, ძაღლი ცახცახებდა, კანკალებდა, ტანს ვერ აჩერებდა, ტიროდა, მივხვდი , რომ გორიალას თავს რაღაც ცუდი მომხდარიყო რაც გეკამ დაინახა. გეკა გამოვიყვანე და იმ ადგილის ყნოსვა დაიწყო სადაც გორიალა იწვა, მაშინ დავაფიქსირე, რომ ზუსტად იმ ადგილას დიდი ლოდი ეგდო, რომელიც წინა ღამეთ სხვაგან იდო, იქვე იყო სისხლის ნაკვალევიც. აი მაშინ დავრწმუნდი, რომ ძალიან ცუდი რამე მოხდა. უფრო ცუდი ის იყო რომ გორიალა არსად ჩანდა, რა არ ვიფიქრეთ, ხომ არ მოკლა–თქო, ხომ არ ჩააგდო ვინმემ მანქანაში და წაიყვანა თქო ( ეგეთებიც მოსულა ჩემს სამეზობლოში) მოკლედ მთელმა ოჯახმა დავიწყეთ გორიალას ძებნა ან ცოცხლის ან მკვდრის. ზუსტად 4 საათი ვეძებდით, სისხლის კვალს გავყევით, კვალს ერთ–ერთ მაღაზიამდე სხვათაშორის საკმაოდ შორს მივყავდით, ადგილ–ადგილ უფრო მეტი სისხლი ესხა. საშინელი გრიგალი იყო და ალბათ არც ჩვენი ძახილი ესმოდა. ძალიან მეშინოდა გორიალას ნახვა, იმიტომ რომ არ ვიცოდით რა სჭირდა საიდან სდიოდა სისხლი, რამოდენიმეჯერ ჩავედით ეზოში მაგრამ ვერ ვნახეთ. მერე ერთმა მეზობელმა მითხრა ნახევარი საათის წინ ვნახე, სისხლი სდიოდა კოჭლობდა და დაბლა წავიდაო. კიდევ წავედი მოსაძებნად, ყველა კუთხე–კუნჭული მოვიარე, მაგრამ ვერსად ვერ ვნახე. დედაჩემმა ვეტ–ექიმ დათო ომარაშვილს დაურეკა და უთხრა რაც ხდებოდა, დათომ გვითხრა როგორც კი იპოვით 112ში დარეკეთ და თავშესაფარში მეც მაშინვე ავალო. უშედეგოდ ვეძებდით გორიალას მთელი ჩემი ოჯახი. ბოლოს სახლში ამოვედით, და კიდევ ერთხელ მამაჩემი ჩავიდა კიდევ დავივლი ტერიტორიას იქნებ ვნახოო, რამოდენიმე ხანში დარეკა და თქვა ვიპოვეო, ჩავედით მაშინვე ძლივს მოლასლასებდა, ეგრევე ფოთლებში ჩაწვა და არ დგებოდა, რომ დამინახა თავს ძალა დაატანა და მოვიდა დამიწვა ფეხებთან, თათი ჰქონდა დაზიანებული ორ ადგილას, ერთი ბალიში ჰქონდა გახეთქილი და ოდნავ მაღლა გაჭრილი ჰქონდა, ეტყობა ქვა სანამ თათზე დაეცემოდა მანამდე გაედო კიდურს და გაუჭრა. ძალიან ცუდად იყო, ცახცახებდა, არ დგებოდა, მაშინვე დავრეკეთ 112ში, გორიალას გადაყვანა ვცადე ჩემს ავტოფარეხთან მაგრამ იმ მხარეს არაფრით არ გამომყვა, ბოლოს ხელში ავიყვანე და სახლში წავიყვანე. როგორც კი ლიფტიდან გამოვიდა მაშინვე დაწვა ვერც სახლში ვერ შემოვიდა.არც დასაფენზე დაწვა არაფერზე. დედაჩემმა გადაუხვია თათი, ვერაფრით ვერ დამშვიდდა არადა გორიალა არააა მშიშარა ძაღლი, თუმცა ისეთი რამე შეემთხვა. მალე მოვიდა 112 ის მანქანა, მანქანა ძალიან ახლოს სადარბაზოსთან მოაყენეს პირდაპირ, რომ ძაღლი ადვილად შეგვესვა მანქანაში. ძალიან მალე გადაიყვანეს მუნიციპალურ თავშესაფარში და მაშინვე გაუკეთა ყველა პროცედურა სოსო ბოჭორიშვილმა, საკმაოდ რთულად ჰქონდა გორიალას საქმე, მართალია მოტეხილობა არ იყო, მაგრამ თათის ბალიშის დაზიანება საკმაოდ რთული შემთხვევაა, ეს მათი მთავარი საყრდენი ძალააა სიარულის დროს. მძიმედ ჰქონდა დაზიანებული გორიალას ეს ბალიში, ამიტომ ოპერაციაც და ნაკერებიც დასჭირდა. თავშესაფარში არ იყო მაგრამ ჩვენც და გორიალასაც გვკითხულობდა ვეტ–ექიმი ნოდარ მაღრაძე, რამოდენიმეჯერ გადარეკა გაიგო გორიალას ამბავი და ჩვენ გვატყობინებდა მის ამბავს. ოპერაციის შემდეგ კი სოსოც დაგვიკავშირდა და გვითხრა როგორ ჩაიარა ყველაფერმა, საღამოს კი დათომაც მოინახულა და მანაც გაგვაგებინა ამბები.
აი ასე იყო გორიალა სანამ მაშველები მოვიდოდნენ
ესეც ოპერაციის მზადების და ოპერაციის ამსახველი ფოტოები. გორიალა ხელში აყვანილი შეიყვანეს საოპერაციოში და გამოიყვანეს, შეშინებული იყო და შოკურ მდგომარეობაში, მთელი დღე დასჭირდა თურმე, რომ ცოტათი დამშვიდებულიყო.
არც კი ვიცი რა, გორიალა სულ 2 დღე გამოვიდა თავშესაფრიდან, მანამდე ბევრი დაბრკოლება გაიარა, და ძლივს მოვიდა თავის სახლში. ასე მეგონა, ძლივს ყველაფერი მორჩა, ირბენს, თავისუფალი იქნება და ძალიან ბედნიერი–თქო. მართლაც ასე იყო, ისეთი სიხარულით გადმოხტა მანქანიდან და მთელი კორპუსის ეზო სიხარულით მოირბინა, სურათის გადაღებაც ვერ მოვასწარი ისე ცანცარებდა.
მთელი ბავშვობა და შემდგომი პერიოდი, საზოგადოებისგან ის ინფორმაცია მოდიოდა, რომ თავშესაფარში რომ ძაღლი მოხვდება ეს ნიშნავს, რომ ფაქტიურად ის მკვდარია, ასეც იყო ადრე საქართველოში, მაგრამ ახლა, ძაღლები გამოკეტილ ვოლიერში უფრო უსაფრთხოდ არიან ვიდრე გარეთ, ამ ველურ საზოგადოებაში.
გორიალა არის ყველაზე უწყინარი ძაღლი. არც კი ვიცი ვინ იყო ასეთი სადისტი, რომ ესეთი სისასტიკით გაუსწორდა. ყველაზე მეტად კი გორიალას ამბავს გეკა განიცდის, გეკა ხომ იცით ვინცააა? აი ეს ლამაზი ბიჭი. იმის, გამო რომ გეკა მარტო ეზოში არ გადის და ვოლიერშია, გორიალა როგორც კი მოვიდა გეკას დაუჯდა ვოლიერთან, გარედან ცხვირებს მიადებდნენ და ასე იყვნენ. მთელ დღეებს რაც აქ იყო გორიალა, იქ ატარებდა მელოდებოდა როდის გამოვიყვანდი გეკას, მერე თამაშობდნენ დახტოდნენ, როცა შევიყვანდი ისევ იქ ეწვა, ღამეც იქ იწვა, მხოლოდ რამოდენიმეჯერ გავიდოდა გაირბენდა გაითამაშებდა და მერე ისევ იქ ბრუნდებოდა. ჰოდა ეს ყველაფერი ზუსტად გეკას თვალწინ მოხდა, გორიალას ასე სასტიკად გეკას თვალწინ გაუსწორდნენ, გეკა კი შიგნიდან ყეფდა, მაგრამ ვერაფერს გახდა და ვერ გადაარჩინა თავისი მეგობარი. ახლა როცა გორიალა აქ აღარააა, როგორც კი გამომყავს მაშინვე სუნავს იმ ადგილს სადაც იწვა გორიალა და გარბის მოსაძებნად, ვერ ჩერდებდა შფოთავს, სულ ზის ვოლიერთან და ელოდება რომ ისევ მოვა. 112 ის მანქანამ ისე წაიყვანა გორიალა, რომ გეკამ თვალი ვეღარ მოკრა, ანუ მან არც კი იცის ცოცხალია თუ არა. მხოლოდ გორიალას ყეფა და ტირილი გაიგო ბოლოს. ეს ის მომენტია, როცა არც კი ვიცი როგორ დავამშვიდო, როგორ ავუხსნა, რომ გორიალა ცოცხალია და კარგადაა და არაფერია სანერვიულო, მაგრამ ხომ იცით თქვენ როგორია ძაღლური სიყვარული და ერთგულება. თანაც გეკა ერთადერთია, ვინც დაინახა ვინ ცემა გორიალა, ვინ იყო ის კაცი, მაგრამ ჩვენდა სამწუხაროდ ცხოველებმა არ იციან ლაპარაკი და ვერც გავიგებ ალბათ ვინ იყო ეს ადამიანი.
აუცილებლად ვიპოვი და გავიგე ვინააა და პასუხს ვაგებინებთ!
ასე იწვა გორიალა გეკასთან ახლოს, ესეც ერთ–ერთი მისი კოტრიალის და ძილი დროს მოვასწარი გადაღება
არ მესმის, როგორ შეიძლებდა გაუსწორდე ესე შენზე სუსტ და დაუცველ არსებას, გორიალაზე თავს დავდებ რომ არ გაიწევდა არავისზე, იმაშიც დარწმუნებული ვარ, რომ გორიალას მარტო ქვა კი არ ჩასცა იმ სადისტმა, არამედ მანამდე კარგადაც ცემა. თანაც ქვას რომ ვამბობ, რამე პატარა არ გეგონოთ, დიდი ბლოკები რომ არის ხომ იცით? აი ეგ ჩაარტყა იმ მწვალებელმა. ბრაზი მკლავს და მახრჩობს, რომ ეს ყველაფერი ვერ დავინახე და ვერ დავიცავი გორიალა, რომ არ ვიცი ვინაა ზუსტად ეს ახვარი და ახლაც დაუსჯელი დადის!
მაგრამ იცით კიდევ რა მაცოფებს? ერთი კატეგორიაა ეს სადისტი ხალხი, და მეორეა აი ის ხალხი ვინც უბრალოდ არ ეხმარება დაზარალებულ ცხოველს, მაგალითად ჩემი მეზობელი, რომელმაც დაინახა სისხლიანი გორიალა, არც კი მოსვლია თავში აზრად, რომ 112ში დაერეკა, კარგი ადამიანო აჰა "გიტყდება" ამ 112ში დარეკვა? მე დამირეკე, მე შემეხმიანე მითხარი, რომ აი ვნახე ეს ძაღლი და ესე ცუდათაა. მაგრამ არა! არაფერს არ აკეთებენ! ესენი დიდად არ განსხვავდებიან მწვალებლებისგან!
არ ვიცი რა გვეშველება, როგორ უნდა დავიცვათ ჩვენი ოთხფეხა მეგობრები? ფეისბუქზე სხვადასხვა ჯგუფებში ყოველდღე მხვდება სხვადასხვა ხალხის პოსტები, რომლებიც ხან დახმარებას ითხოვენ დაზარალებულ ცხოველებზე, ხან თვითონ ეხმარებიან, ყოველ წამს ყოველ დღე, ვიღაც სადისტი ძალადობს სრულიად უდანაშაულო დაუცველ არსებებზე, და ჩვენ ვერ ვაკეთებთ ვერაფერს. ვერ ვაკეთებთ ვერაფერს, იმიტომ, რომ ეს სადისტი მანიაკები ჩვენზე მეტნი არიან, ბევრად მეტნი და ასე მგონია ეს ყველაფერი ომია, სადაც ჩვენ ვიბრძვით ჩვენი ცხოველების დასაცველად და ასე მგონია... ამ ომს ალბათ ვერასდროს მოვიგებთ.
მანამდე კი ალბათ კიდევ დიდი ხანი იქნება ჩემი ეზო მოსვრილი გორიალას სისხლით და დამნაშავე კიდევ ბევრჯერ ჩააბიჯებს მასში თავისი ბინძური არსებით.
